Το άρθρο παρουσιάζει τις δυσκολίες εφαρμογής της μείζονος εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που προτάθηκε στην Κυβέρνηση της Κύπρου από την Επιτροπή Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης (ΕΕΜ) τον Αύγουστο του 2004. Επικεντρώνεται στις αντιδράσεις (υποδοχή, πρόσληψη, στρατηγική, προσδοκίες και διαδικασίες) των πέντε βασικών κοινωνικών φορέων (κυβέρνησης, κοινού, πολιτικών κομμάτων, εκπαιδευτικών οργανώσεων, και γονέων). Επισημαίνονται τρία βασικά προβλήματα στην εφαρμογή: οι αναντιστοιχίες και ασυνέπειες, η σύγχυση, και η μεγάλη καθυστέρηση. Το γενικό συμπέρασμα είναι πως οι δυσκολίες θα ήταν πολύ μικρότερες, αν υπήρχε η αναγκαία εμπειρία στην εφαρμογή αλλαγών στην εκπαίδευση, αν λαμβανόταν περισσότερο υπόψη το ιστορικό και πολιτιστικό συγκείμενο, και αν επιδεικνυόταν λιγότερη σπουδή.